باز آمدم به طوس، به شهر و دیار دوست
شهر شهادت و حرم مشکبار دوست

شهرى که هست قبـله‌ عشّاق و عارفان
شهرى که هست مشتهر از اشتهار دوست

شهر وفا و طور لقاء مشهد رضا
دارد شرافت از شرف و اعتبار دوست

ز آن طوس گشته شهره آفاق کاندر آن
گردیده دفن، پیکر پر افتخار دوست

می‌سوختم ز آتش سوزان هجر او
شُکر آن که باز، کرد نصیبم جوار دوست

آب حیات و عمر ابد کی برابر است
با دولت حضور دمى در کنار دوست

امر جهان و نظم امور جهانیان
ز امر خدا است در کف با اقتدار دوست

صف بسته‌اند خیل ملائک به احترام
در روضه‌ مقدس گردون مدار دوست

ما را سخن ز بیش و کم و هست و نیست، نیست
بگزیده‌ایم خط و ره اختیار دوست

من کیستم که در ره او جان فدا کنم؟
جانم فداى آن که بود جان نثار دوست

جود و گذشت و مردى و ذره‌پرورى
رحم و وفا و مهر و کرم هست کار دوست

تنها نه خاکسار در دوست گشته‌ام
من خاکسارم آن که بـود خاکـسار دوست

در کفشدارى حرم شاه دین رضا
من کفشدار آن که بود کفشدار دوست