به نام خدا

تقدیم به تمام مستضعفین عالم :

دیشـــب داشتم  برای ابرها قصّه می گفتم
قصــــه ی زمین
قصــــه ی رنج ها و درد هایش را

که از آن دورادورش
                دیده نمی شد

داشتم از بحرین و فلسطین و عراق و ...
                             همه و همه ی مظلومینش می گفتم که

چطور کودکان غزه و بحرین
       برای بازی های کودکانه شان
از ترس صداهای مهیب کوچه شان
                                          می لرزند

چطور خلیـــــــــــــــــــل دوران کودکی اش را
                                   بجای لالایی مادرش
                                   با صداهای توپ و گلوله می گذراند

داشتم از جرم عدالت خواهی آیـــــــــــــــات برایشان می گفتم
                                        و شعــــرهای ملک آزارش

داشتم از خائن الحرمین می گفتم
                                        و از تزویرهای پشت پرده اش

داشتم از غصه های بی طبـــــــــــیب می گفتم و
                                         هجــــــــــــــــــران بی پایانش

داشتم از قلّـــــــــــــت یارانش می گفتم و
                                         خیـــــــــــــانت منادیانش

داشتم می گفتم و می گفتم
                      که ناگاه دیدم

ابرها به گریه افتادند و باریدند
تا نیل فوران کند و فرات بجوشد

و خواب شوم غاصبان قدس را
             بدون تأبیر بگذارند

تا از همه ی مردمان
سوار بر سفینة النجاح شوند

کشتــــــــــــــی ولایـــــــــت را بادبان کشند
                               وبه وعده ی الهی
به بلندی های آســـــــمان قدم بگذارند

به نام خدا

برای برادران دینی بحرینی ام :

یــــــــــادش بخیـــــــــــــــر
نـــــــماز های صبحت را در میان سکوت شهر
و با همـــــه ی بغض های گلویــــــت

به مسجد کنار منزلــــت می بردی و
آرام آرام خدایــــت را می خواندی که ...

پس چه شد وعـــــــــــده ی مان                 

کجاست آن مــــــرد موعــــود
کجاست آن وعده ای که تخلف ندارد
کجاست آن فجر صادق
کجاست ...

یادش بخیر آن سحر های بیداری ات در مسجد زیبای محله تان ...

دیگر از آن همه زیبایی مسجدتان تپه ای از خاک ها مانده که
شاید
جای منــــاجات های شبانه ات
                              خاک ها "حنّانه" گون شده اند