برای فتنه ی نو / نگاهی به سخنان امام خمینی(2)

ارسال شده توسط قدیری در 90/2/17:: 1:47 عصر

به نام خدا

من به صراحت مى‏گویم ملیگراها اگر بودند، به راحتى در مشکلات و سختیها و تنگناها دست ذلت و سازش به طرف دشمنان دراز مى‏کردند؛ و براى اینکه خود را از فشارهاى روزمره سیاسى برهانند، همه کاسه‏هاى صبر و مقاومت را یکجا مى‏شکستند و به همه میثاقها و تعهدات ملى و میهنى ادعایى خود پشت پا مى‏زدند. کسى تصور نکند که ما راه سازش با جهانخواران را نمى‏دانیم. ولى هیهات که خادمان اسلام به ملت خود خیانت کنند! البته ما مطمئنیم که در همین شرایط نیز آنها که با روحانیت اصیل کینه دیرینه دارند و عقده‏ها و حسادتهاى خود را نمى‏توانند پنهان سازند آنان را به باد ناسزا گیرند. ولى در هر حال آن چیزى که در سرنوشت روحانیت واقعى نیست سازش و تسلیم شدن در برابر کفر و شرک است. که اگر بندبند استخوانهایمان را جدا سازند، اگر سرمان را بالاى‏دار برند، اگر زنده زنده در شعله‏هاى آتشمان بسوزانند، اگر زن و فرزندان و هستى‏مان را در جلوى دیدگانمان به اسارت و غارت برند هرگز امان نامه کفر و شرک را امضا نمى‏کنیم ..

 امروز که بسیارى از جوانان و اندیشمندان در فضاى آزاد کشور اسلامى‏مان احساس مى‏کنند که مى‏توانند اندیشه‏هاى خود را در موضوعات و مسائل مختلف اسلامى بیان دارند، با روى گشاده و آغوش باز حرفهاى آنان را بشنوند. و اگر بیراهه مى‏روند، با بیانى آکنده از محبت و دوستى راه راست اسلامى را نشان آنها دهید. و باید به این نکته توجه کنید که نمى‏شود عواطف و احساسات معنوى و عرفانى آنان را نادیده گرفت و فوراً انگِ التقاط و انحراف بر نوشته هاشان زد و همه را یکباره به وادى تردید و شک انداخت. اینها که امروز اینگونه مسائل را عنوان مى‏کنند مسلماً دلشان براى اسلام و هدایت مسلمانان مى‏تپد، و الّا داعى ندارند که خود را با طرح این‏  مسائل به دردسر بیندازند. اینها معتقدند که مواضع اسلام در موارد گوناگون همان گونه‏اى است که خود فکر مى‏کنند. به جاى پرخاش و کنار زدن آنها با پدرى و الفت با آنان برخورد کنید. اگر قبول هم نکردند، مأیوس نشوید. در غیراین صورت خداى ناکرده به دام لیبرالها و ملیگراها و یا چپ و منافقین مى‏افتند؛ و گناه این کمتر از التقاط نیست‏.

صحیفه امام  جلد ‏21 ،  فرازهایی از پیام به ملت ایران در سالگرد کشتار خونین مکه(قبول قطعنامه 598)

 

نظر

اصلا تقصیر ماست...

ارسال شده توسط قدیری در 89/4/1:: 5:29 عصر

 خیلی کار سختی نیست فهمیدن اینکه توی خونمون چه خبر است؟!،خونه ی ما فقط که نه خونه ی همه ی ما ،همانجایی که می خواست خانه ی ملت باشد می خواست هر کس از هر کجا که ماند بیاید دم خونه ی خودش و داد عدل خواهی بزند چراکه از قدیم ها گفتن هیچ جا خانه ی خود آدم نمی شود!

بنده خدا آمده و می گوید که چرا به مجلس توهین می کنید؟
یک سوال دارم چه کسی به مجلس توهین کرد؟مردم و منتقدین یا خودتون؟
توهین آن زمانی بود که آمدید و قرائت تحقیق و تفحص از امپراطوری دانشگاه آزاد را بردید روی هوا

اصلا تقصیر شما نیست،تقصیر ماست که همان سال 86 که قرائت تحقیق و تفحص از امراطوری را مانع شدید راه شما را برای ورود به خانه ی مان نبستیم که بگوییم بفرمایید،خوش آمدید اینجا خانه ی ملت است و نه خانه ی پول دارها و زور دارها

نه بهتر که نگاه می کنم می بینم که واقعا تقصیر خودمان بود که به توصیه امام خمینی توجه نکردیم و بعضی از شما ناخلفان را به خانه ی مان راه دادیم

اماما خیلی جایتان خالیست...ای کاش بودی که تو به ما می گفتی که تقصیر خودمان است

اما هنوز هم صدای تو روح خدا می آید که می گویی: نگذارید در مجلس شورا اشخاصی بروند که آنها با
قدرت‌های بزرگ پیوستگی دارند.

نظر

امام آنطور که بود یا آنطور که می خواستیم باشد؟

ارسال شده توسط قدیری در 89/3/12:: 12:48 عصر

در برخورد  با شخصیت امام خیلی اوقات ظلم می شود یعنی امام را طوری معرفی می کنیم که دوست داشتیم باشد ولی امام ، خودش بود و شخصیتی که اگر نگوییم بی نظیر بود ولی می توانیم بگوییم کم نظیر بود.

ولی اشکال کار امروز ما اینست که امام را تنها با توجه به یکی از ابعادشان می خواهیم توصیف کنیم و به قولی بهره برداری خودمان را بکنیم.من فکر می کنم یکی از مظلوم ترین چهره های انقلاب خود بنیانگذار انقلاب است چرا که هر حزب و گروه و دسته ای که می رسد برای توجیه خود ،دست بر روی ابعادی از شخصیت امام می گذارد که مطلوب خودش است که کار نداریم اصلاح طلب است یا اصولگرا یا هرنام و نشان دیگر-دقیقاً مثل تفسیر به رأی کردن کنونی از فرمایشات آقا و رفتارهای ایشان- در این وسط هم صدا و سیما جایگاه خاص خودش را دارد حالا نگویید که این بنده خدا چپ می رود،راست می رود به این سازمان برمی گرداند چرا که واقغاً مسئولیت سنگینی دارد که زحمات زیادی می کشد ولی کار زیادی هم هنوز باقیست.

من فکر می کنم اگر بخواهیم بفهمیم که چقدر تصویر سازی که تابحال ازشخصیت امام شده است با شخصیت حقیقی ایشان فاصله دارد برویم و باهم چند خاطره و سرگذشت از امام بخوانیم تا خوب برای ما جا بیافتد که چقدر فاجعه بزرگ است.

حاج سید احمد آقا اینطور تعریف می کنند:((امام شدیداً عاطفی هستند ،یعنی مثلاً وقتی نجف بودند و بچه ها(گاهی خواهرهایم)می آمدند آنجا و بعدمی خواستند بروند،طوری بود که هیچ وقت موقع خداحافظی قدرت ایستادن توی حیاط و دیدن خداحافظی پدرم با انها  را نداشتم،می گذاشتم و می رفتم)) ایشان همچنین این خاطره را با یادی از برادرشان تکمیل می کنند که مرحوم برادرم هم همین را می گفتند که:(( من آن لحظه خداحافظی را نمی توانم ببینم.امام به آن حد عاطفی با فرزندان خود برخورد می کنند.امّا اگر یک ذره شما فکر کنید این مسائل روی تصمیم گیری هایشان در آن کارهایی که می خواهند بکنند اثر دارد،ندارد)).

بد نیست که یگ نگاهی به دیوان شعر امام بیاندازیم تا یک مقدار به عمق فاجعه بیشتر پی ببریم و بفهمیم که امام الان در ذهن مردم با امام واقعی متفاوت است.البته امام یک انسان نزدیک به انسان کامل بودند وابعاد شخصیتی ایشان وسیع بود و من هم می خواستم بگویم که برای سیر در این شخصیت تنها به یک بُعد از آن نپردازیم که در جماران آن بالا نشسته است و دارد با خشم علیه استکبار سخن می راند که این هم بود و آن هم هست.

 

من این طور فکر می کنم که این اشتباه را درباره حضرت آقا نباید دوباره مرتکب بشویم ،چه در تفسیر سخنانشان و چه در تفسیر رفتارهای ایشان.

 

خدایا درک واقعیت را بدون حب و بغض به ما عطاء کن

یامهدی ع

-----------------------------

مطلع شدم که یکی از فعالان پارسی بلاگ که از دست اندرکارن همایش بودندو در همایش هم جایزه گرفتند،دار فانی را وداع گفته اند

این ضایعه اسف بار را به خانواده خانم پژمان و بچه های پارسی بلاگ و مدیر پارسی بلاگ خصوصاً تسلیت می گویم

هرکسی که می خواهد به نوعی در این مصیبت خودش را شریک بداند برود و از این وبلاگ یک جزء را برای قرائت انتخاب کند

روحش شاد

نظر