به نام خدا

در تاریخ یعقوبی جلد دوم صفحه ی 241 آخرین نامه ای که از اهالی کوفه به امام حسین علیه السلام رسید را اینطور آورده است :

بسم الله الرّحمن الرّحیم
این نامه ی شیعیان با ایمان به حسین بن علی علیه السلام است ، اما بعد، در عزیمت به طرف عراق شتاب کن که مردم در انتظارت لحظه شماری می کنند
چرا که آنها رهبری جز تو ندارند

پس شتاب کن ! شتاب کن !
والسلام

در الملهوف آمده است که طی مدت کوتاهی (قریب به پنج روز) شمار نامه های کوفیان به حضرت بالغ بر دوازده هزار نامه رسید !
در ارشاد شیخ مفید (جلد دوم صفحه 38) و تاریخ طبری (جلد ششم صفحه 198) پاسخ حضرت به کوفیان را اینگونه آورده اند :

از حسین بن علی به جماعتی از مسلمین و مؤمنین ، اما بعد ...
من از آنچه شما ذکر کردید با خبر شدم و اینکه نوشته بودید ((ما امام و رهبری نداریم ، بسوی ما بشتاب ، باشد که خدای متعال ما را به بوسیله تو به راه حق هدایت نماید))
من برادر و پسر عمویم را که مورد اطمینان من است به سوی شما فرستادم
اگر او برای من بنویسد که طبقه ی اهل فضل و خردمند کوفه نوشته های شما و اظهارات فرستادگان شما را تأیید می کنند بزودی به سوی شما حرکت خواهم کرد ، إن شاء الله
بجان خودم سوگند که امام ، کسی نیست مگر آن که به کتاب خدا حکم کند  و عدل  و داد برپا دارد و دین حق را پذیرفته و خود را وقف در رضای خدا کند

--------------------------------------------------------------------------------
نمی توانیم که از کنار اتفاقات اساسی و جریان ساز در تاریخ به سادگی گذر کنیم. نمی توانیم بی وفایی مردم کوفه را بر اساس مهملات ترجمه کنیم و خود را مشغول به امورات زندگی مان کنیم و انگار نه انگار که حسین علیه السلام در کربلاء به مصیبت بزرگی که آسمان ها و زمین در عظمت آن گریه کردند ، دچار گردید و ما هم هرساله به رسم سنت سال های گذشته مان به پای منبر ها و روضه ها بنشینیم و چند قطره ای اشک را برای مظلومیتش بریزیم و آهی بکشیم و نفرین بر ظالمان اولین و آخرین بکنیم و بازهم از فردای عاشورا همان آش و کاسه را برای زندگی مان تعریف بکنیم !
بازهم امام غائبمان را بخوانیم که شتاب کن ولی در وفای به نائبش ذره ای زحمت به تنمان و ذهنمان ندهیم و در موقع تصمیم گیری که می شود حرف ها و اوامرش را مصادره به مطلوب نماییم
نمی دانم ، حال من هم از گفتن این ها بد می شود نمی دانم آنان که برخورد مان را می بینند چگونه در اندوه هستند ، شاید این مصیبت برای حضرت صاحب الزمان عج بیشتر از مصیبت بزرگ عاشورا باشد !

پ ن : استناد های تاریخی را از کتاب زیبای قصه کربلا نوشته ی علی نظری منفرد برداشته ام، به خواندنش توصیه می کنم