به نام خدا

این مطلب را اول بار برای تریبون مستضعفین نوشتم :

برایم خیلی سخت بود دیدن خبری که در آن از حضور فائزه هاشمی و سخنرانی در نشست مجمع تشخیص مصلحت نظام صحبت شده بود. نشستی به نام «خاورمیانه و چشم انداز حکومت های مردم سالار»

اول. اطلاعاتی جهت یاد آوری
خانم فائزه هاشمی دختر رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام اند که از قضاء نقش فعالی در هدایت میدانی حرکت های آشوبگرایانه و مخل امنیت و آسایش مردم پس از انتخابات سال 88 را بعهده داشتند. آخرین حضور میدانی ایشان در روز عاشورا و قضیه ی هتک حرمت به ساحت عزای حضرت أبا عبدالله علیه السلام همانند یک لیدر و سرآشوبگر در خیابان های تهران بود. پس از این، ایشان با تأخیر سؤال برانگیزی به دادگاه احضار می شوند که هنوز با قلدری معناداری به دادگاه مراجعه نکرده اند. البته گفتنی است برادر ایشان آقای مهدی هاشمی رفسنجانی فرزند آقای هاشمی رفسنجانی رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام که شبهات و ابهاماتی از حضور فعال پشت پرده ایشان در فتنه پس از انتخابات سال 88 وجود دارد، به بهانه سرکشی به واحد های دانشگاه آزاد به انگلستان رفته اند و ایشان نیز به دادگاه فراخوانده شده اند که همانند خواهرشان به دادگاه مراجعه نکردند. البته تفاوت مهدی هاشمی با خواهرش اینست که آقای هاشمی بطور صریح از مهدی دفاع کرده است و خیال او را راحت از اتهامات می داند!!

دوم. حرف هایی که مثل خوره با دیدن این خبر بر جانم افتاده است
چه می شود که عزیزی که به قول معروف از السابقون انقلاب است بعد از اینهه سال در حساس ترین آزمایش سیاسی کشور بعد از رحلت حضرت امام رحمة الله علیه، وقتی که کشور به همگرایی ولایت مدارانه نیازمند است از مقدس ترین مکان و تریبون برای حرف هایی دو پهلو استفاده می کند که در همان تریبون دعوت به قانون گرایی را در کنار آزادی بدون قید و شرط زندانیان خاطی سیاسی قرار می دهد و بعدها نیز به این سخنان استناد می کنند و آن راه حل های خلاف منطق را بعنوان نسخه درمان بیماری به اصطلاح خودشان بحران کشور می دانند ولی با همه ی این با دهن کجی معناداری به دفاع از متهمین فتنه می پردازند طوری که اگر دادگاهی هم منتسبان به ایشان را به دادگاه فرابخواند نه اینکه آن فرزندان دردانه را به قانون گرایی دعوت نمی کنند بلکه از آن ها نیز دفاع می کنند ؟

آیا خطوط قرمزی فراتر از قانون حکومت اسلامی برای خودمان فرض کرده ایم و آیا به پرقبای منتسبان به خودمان نباید هیچ وقت بربخورد؟ درسی که از حضرت حسین علیه السلام می گیریم را فراموش می کنیم که اصالت موروثی در انتقال قدرت و انتساب قدرت مردود است ؟

ولی نعمتانی که در روز 9 دی سال 88 علیه فتنه گران داخلی و خارجی شوریدند و به متجاوزان به حریم عاشورا و حریم حضرت حسین علیه السلام سیلی زدند و در مقابل ولایت سپر شدند آیا از میدان دادن به همان فتنه گرانی که خواهان أشد مجازات برای شان را کردند راضی هستند ؟ این میدان دادن و شوراندن گناهان آن ها که گاهی در دادن تریبون به آن ها صورت می گیرد و گاهی در دفاع مستقیم از آنها نمایان می شود آیا دهن کجی به قوه قضائیه و صاحبان حقیقی نظام یعنی ولی نعمتان آن نمی باشد؟

جواب سؤال های من برای مخاطب منطقی پرواضح است ولی این سؤالات را خواستم نشر دهم که شاید آقای هاشمی و آقای روحانی بترتیب بعنوان رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام و رئیس مرکز تحقیقات مجمع تشخیص از خودشان بپرسند و بین خود و خدا پاسخ به وجدانشان بدهند که دهن کجی به خواست ولی نعمتان خودشان چگونه در آخرت پاسخ داده می شود؟

بعد نوشت : خانم فائزه هاشمی بعد از تقریبا یک سال و نیم در مرداد ماه سال جاری به دادگاه فراخوانده می شوند که با مماشات قاضی دادگاه و موافقت با استمهال ایشان و بعد از تجدید این قرار ، آخر سر در تاریخ 3 دی ماه به دادگاه مراجعه کردند و قرار است که در سه روز آینده رأی بدوی دادگاه اعلام شود .